اقتصاد دیجیتال تیغ 2 لبه برای کشورهای درحال پیشرفت
به گزارش بازاری، خراسان رضوی نتایج گزارش منتشرشده از سازمان ملل نشان داد کشورهای درحال توسعه اثرات زیست محیطی اقتصاد دیجیتال را متحمل می شوند.
کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد، آنکتاد (UNCTAD) اعلام نمود کشورهای درحال توسعه تاثیرات زیست محیطی اقتصاد دیجیتال را متحمل می شوند و در عین حال مزایای نسبتا کمی از دیجیتالی شدن کلیدی در معدن و مواد معدنی به دست می آورند. این گزارش تاثیرات زیست محیطی قابل توجه بخش دیجیتال جهانی و همینطور بار نامتناسبی که بر کشورهای درحال توسعه تحمیل می کند را آشکار کرد.
ربکا گرینسپن، دبیر کل کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد اظهار نمود ظهور فناوری هایی مانند هوش مصنوعی (AI) و استخراج ارزهای دیجیتال و ارزهای دیجیتالی، به میزان قابل توجهی مصرف انرژی را افزایش داده است. بعنوان مثال، مصرف انرژی استخراج بیتکوین بین سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ به میزان ۳۴ برابر شده و حدود ۱۲۱ تراوات ساعت رسیده است و در مقایسه با کشورهایی مانند فنلاند و بلژیک قرار گرفته است که کمتر از ۹۰ تراوات ساعت انرژی مصرف می کنند.
رئیس کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد اظهار داشت: بنابراین، فقط مصرف انرژی استخراج بیتکوین بیشتر از مصرف سالانه بلژیک یا فنلاند است.
این گزارش تصریح کرد در حالیکه دیجیتالی شدن سبب رشد اقتصاد جهانی می شود و فرصت های منحصر به فردی را برای کشورهای درحال توسعه عرضه می دهد اما نتایج زیست محیطی آن به صورت فزاینده ای شدیدتر می شود. ما باید از قدرت دیجیتالی شدن برای پیشبرد توسعه فراگیر و پایدار و در عین حال کاهش اثرات منفی زیست محیطی آن استفاده نماییم و این امر مستلزم تغییر به سمت اقتصاد دیجیتال دایره ای است که با مصرف و تولید مسئولانه، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مدیریت جامع زباله های الکترونیکی مشخص می شود.
معکوس شدن تأثیر زیست محیطی
گرینسپن تصریح کرد که تاثیرات زیست محیطی رو به رشد اقتصاد دیجیتال را میتوان معکوس کرد. زباله های دیجیتال بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ به میزان ۳۰ درصد افزایش پیدا کرده و به ۱۰.۵ میلیون تن در سراسر دنیا رسیده است. پسماندهای دیجیتال و مدیریت زباله های دیجیتال ناکافی است و نگرانی بزرگ با عنایت به آلودگی بوجود آمده و تأثیر آن بر محیط زیست است.
به علت شکاف های موجود دیجیتال و توسعه، کشورهای درحال توسعه همچنان به صورت نامتناسبی از نظر اقتصادی و زیست محیطی تحت تأثیر قرار می گیرند با این وجود، بر طبق این گزارش، آنها پتانسیل تاثیرگذاری بر این تغییر دیجیتالی را برای تقویت توسعه دارند. این گزارش نیاز حیاتی پرداختن به هزینه های زیست محیطی تحول سریع دیجیتال را برجسته می کند.
نگرانی های کلیدی شامل محدودیت کاهش مصرف مواد خام برای دیجیتالی شدن و فناوری کم کربن، افزایش مصرف آب و انرژی و مساله رو به رشد زباله های در رابطه با دیجیتالی شدن است.
این گزارش با پیشرفت دیجیتالی شدن با سرعت بی سابقه می گوید که درک ارتباط آن با پایداری محیطی به صورت فزاینده ای حیاتی می شود. افزایش تقاضا برای مواد معدنی و فلزات مورد نیاز برای دیجیتالی شدن، به کشورهای درحال توسعه غنی از منابع، فرصتی منحصر به فرد برای تنوع بخشیدن به زنجیره ارزش دیجیتال و ایجاد توسعه برای شهروندانشان می دهد.
جهان شاهد افزایش ۵۰۰ درصدی تقاضا برای مواد معدنی حیاتی برای دیجیتالی شدن خواهد بود که برای سال ۲۰۵۰ پیشبینی شده است. گرینسپن گفت بنابراین، ما انتظار داریم تا سال ۲۰۵۰ استفاده از مواد معدنی برای دیجیتالی شدن افزایش ۵۰۰ درصدی داشته باشیم.
چالش های زیست محیطی اقتصاد دیجیتال
آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد در گزارش اقتصاد دیجیتال ۲۰۲۴ اظهار نمود دیجیتالی شدن با سرعتی ناپایدار به حرکت خود ادامه می دهد و زندگی و معیشت را متحول می کند. در عین حال، دیجیتالی شدن غیرقانونی خطر عقب ماندن مردم و تشدید چالش های محیطی و آب وهوایی را به همراه دارد.
وی اخطار داد که وابستگی فزاینده به ابزارهای دیجیتال با کاهش مواد خام، مصرف مقادیر زیادی آب و انرژی، انتشار آلودگی هوا و ایجاد زباله به محیط زیست صدمه می رساند. علاوه بر این، اثرات زیست محیطی دیجیتالی شدن نگرانی جهانی است اما اثرات آن به صورت نابرابر توزیع شده است.
کشورهای درحال توسعه که اغلب منابع مورد نیاز برای فناوری های دیجیتال را در اختیار دارند، سهم نامتناسبی از هزینه ها را متحمل و در عین حال از مزایای محدودی برخوردار خواهند شد.
آخرین گزارش کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد بیان کرد که بخش فناوری ارتباطات و اطلاعات بین ۰.۶۹ تا ۱.۶ گیگاتن دی اکسید کربن در سال ۲۰۲۰ منتشر نموده است که نشان دهنده ۱.۵ تا ۳.۲ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای جهانی و حدودا برابر با انتشار گازهای گلخانه ای حمل و نقل هوایی یا کشتیرانی است.
زیرساخت های شبکه، ازجمله کابل های زیردریایی و ماهواره های ارتباطی، راه های سریع تری را برای اتصال افراد و ماشین های بیشتر عرضه می دهند. انتظار می رود در سال ۲۰۲۸، پوشش جمعیتی پهن باند موبایل ۵G به ۸۵ درصد افزایش یابد، در حالیکه تعداد اشیا متصل به اینترنت می تواند به ۳۵ میلیارد برسد.
در حالیکه فناوری های دیجیتال می توانند برای کاهش نگرانی های مختلف زیست محیطی مورد استفاده قرار گیرند، تعداد رو به رشد دستگاههای کاربر نهایی، سرمایه گذاری در شبکه های انتقال داده و مراکز داده و برنامه های کاربردی دیجیتال فشرده تر محاسباتی، مانند هوش مصنوعی و فناوری بلاک چین، هم درحال تبدیل شدن به ردپای محیطی رو به رشد هستند.
در مدل تولید اقتصاد دیجیتال بسیار خطی فعلی، این موارد منجر به افزایش تقاضا برای مواد خام، آب و انرژی، انتشار بیشتر گازهای گلخانه ای و ضایعات بیشتر می شود.
مراکز داده در سال ۲۰۲۲به میزان ۴۶۰ تراوات ساعت برق مصرف کردند که انتظار می رود مصرف تا سال ۲۰۲۶ به میزان ۲ برابر افزایش یابد در حالیکه تعداد واحدهای نیمه هادی از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۲ چهار برابر شده است و همچنان به رشد خود ادامه می دهد.
بین سالهای ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲، آمازون، آلفابت، مایکروسافت و متا، در بین دیگر اپراتورهای مرکز داده، مصرف برق خویش را بیشتر از ۲ برابر کردند، با این وجود، جالب اینجاست که آنها همینطور چهار خریدار بزرگ شرکتی توافق نامه های خرید انرژی های تجدیدپذیر هستند.
کارایی زیست محیطی مراکز داده با استفاده از اثربخشی مصرف انرژی (PUE) اندازه گیری می شود و فناوری های نوظهور که خنک کننده طبیعی و تهویه مطبوع را تسهیل می کنند، به صورت قابل توجهی این توان مصرفی را کم می کنند.
طبق گزارش آژانس بین المللی انرژی، امکان دارد برق مورد نیاز برای مراکز داده در سراسر دنیا، تا سال ۲۰۲۶ به ۱۰۰۰ تراوات ساعت برسد اما شرکت Sofrecom تصریح کرد از دیدگاه ردپای کربن، انرژی مورد استفاده توسط مراکز داده سبزتر به نظر می آید. علاوه بر این، راهکارهای هوشمند مانند کنتورهای هوشمند اینترنت اشیا، مدیریت انرژی داده های بزرگ و آنتن های حالت خواب عمیق می توانند به کاهش صورت حساب های انرژی و کمک به جاه طلبی های کربن زدایی کمک کنند.
افزایش تقاضا برای مواد معدنی کلیدی
تولید یک کامپیوتر ۲ کیلوگرمی حدود ۸۰۰ کیلوگرم مواد خام نیاز دارد با این وجود، تعداد تلفن های هوشمند، لپ تاپ ها، صفحه نمایش ها و سایر دستگاههای الکترونیکی دور ریخته شده بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ به میزان ۳۰ درصد رشد داشته و به ۱۰.۵ میلیون تن زباله الکترونیکی در سراسر دنیا رسیده است.
کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد گفت تقاضا برای مواد معدنی حیاتی مانند گرافیت، لیتیوم و کبالت امکان دارد تا سال ۲۰۵۰ تا ۵۰۰ درصد افزایش یابد. استخراج این مواد معدنی اغلب از راه استخراج صنایع دستی و در مقیاس کوچک صورت می گیرد که اکثرا با شرایط کاری ناایمن، تخریب محیط زیست و بهره برداری از جوامع صدمه پذیر همراه می باشد.
تغییر به سمت فناوری های دیجیتال و کم کربن هم سبب افزایش تقاضا برای مواد معدنی کلیدی می شود.
شونلی وانگ از شرکت هواوی در خاورمیانه اظهار نمود تغییر منطقه ای به اقتصاد دایره ای که استفاده از منابع بکر در تولید را با روش های بازیافت، تعمیر و ساخت مجدد جایگزین می کند، احتیاج به مصرف مواد خام جدید را می کاهد.
بنابراین، سازمان ملل متحد فورا خواهان شفافیت بیشتر و شیوه های منبع یابی مسئولانه در زنجیره تأمین دیجیتال است و تضمین می نماید که پیشرفت فناوری به قیمت صدمه پذیری جوامع صدمه پذیر یا محیط زیست تمام نمی گردد. در یک نکته ساده تر، اگر کشورهای درحال توسعه غنی از منابع، ارزش بیشتری برای مواد معدنی استخراج شده در نظر بگیرند و به صورت موثر از درآمدهای حاصل از مواد خام استفاده نمایند و در سایر بخش های زنجیره ارزش و سایر بخش ها متنوع شوند، افزایش تقاضا برای مواد معدنی و فلزات مورد نیاز برای دیجیتالی شدن می تواند بعنوان فرصتی برای توسعه مورد استفاده قرار گیرد.
فراخوانی برای اقدام
استفاده از دیجیتالی شدن برای ترویج توسعه فراگیر، پایدار و در عین حال کاهش اثرات منفی زیست محیطی آن ضروری می باشد. این امر در صورتی امکان پذیر خواهد بود که تلاش ها به سمت اقتصاد دیجیتال دایره ای مورد هدایت قرار گیرند که مشخصه آن مصرف و تولید مسئولانه است.
استفاده از انرژی و مدیریت جامع زباله های الکترونیکی
همکاری بین المللی هم از اهمیت بالایی برخوردار می باشد چونکه جهان برای توزیع عادلانه مزایا و هزینه های دیجیتالی سازی تلاش و تضمین می نماید که هیچ کس در عصر دیجیتال عقب نمانده است.
کار با یکدیگر برای ایجاد چارچوب های جامع حاکمیت جهانی که شیوه های دیجیتال پایدار را ترویج و کشورهای درحال توسعه را برای مشارکت کامل در اقتصاد دیجیتال توانمند می کند، برای موفقیت بلندمدت ضروریست.
ربکا گرینسپن نتیجه گیری کرد ما باید ذهنیت جدیدی را بپذیریم که پایداری را در هر مرحله از چرخه زندگی دیجیتال در نظر بگیرد و باید در همه سطوح دولت ها، مشاغل، سازمان های بین المللی و کاربران فردی اتخاذ شود.
منابع
https: //www.telecomreview.com
https: //www.aa.com
منبع: بازاری
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب